92 Troast deur kerkorgel, sello en stim
Op stativen staan allegaar feugels. Se hewwe de kleuren geel en road. Wat binne ‘t? Duven, protters? Myn kinnis fan feugelsoorten is spitiggenog behaind. Maar se hewwe swimfluezen, dat ’t binne waterfeugels. Se hewwe ok ’n kúffy op ’e kop.
Wij hore ritmise geluden. Metaal op metaal, as fan ’n mesine die’t draait. Al slaat d’r een met ’n staalbussel op ’n plaat izer om.
Op ’t poadium staan doeken met skulpturen, instruminten en mikrofoans, in wolken fan magnesiumrook. D’r komt alleen licht fan achteren. ’n Paar spots skine omhoog.
Feerder is ’t helendal donker.
Wij binne in de Groate Kerk fan St.-Jabik. Soa sil de muzikale foorstelling A rite for ruïns beginne. ’t Is ’n try out fan Publik Universal Frxnd. De kûnstner het de komposisy tegaar maakt met de muzikanten Janne Kosmos en Silva Westera. De muzikanten kombinere moderne orgelmuzyk, sello, sang en skulpturen. ’t Werk is, en ik siteer: ‘een reflectie op hoe we in turbulente tijden van maatschappelijke achteruitgang rouw en herinneringen ervaren.’
De foorstelling is ontstaan en maakt in de Groate Kerk. De kûnstners hewwe hier ’n hut werkt om de komposisy te skriven. ’t Stik sil nou op ândere plakken in Nederland en ’t búttenland speuld worre.
’t Waar ’n indrukwekkende, muzikale belevenis. De kombinasy fan kerkorgel, sello en sang of gedichten die’t foordroegen worden, brochten mij in ’n wereld fan herinnerings.
Deur de klanken kwammen gedachten an Oast-Europa fan lang leden in mij op. Neffens ’t persbericht reflekteerde ’t stik op ferlies: ‘Niet alleen als einde, maar ook als begin: van herinneringen, verbinding, troost en hoop’.
Dat waar presys ’t gefoel dat ik bij de mezyk kreeg.